ÖYLE ŞİFRELİ BİR TÜRKÜ YAZDI Kİ, DENİZLER’İ ASANLAR ŞAŞTI, KALDI!.

O artık Aşık Mahzuni Şerif’ti..

Aşık Veysel’in deyimiyle, “Pir Sultan“dı..

Sazı sivri telliydi..

Ağzı da sivri dilli..

Türkülerinde puşt da derdi..

Ana avrad küfür de ederdi..

Ama insanı severdi..